Van Gogh est un peintre qui est né aux Pays-Bas en 1853. Il est mort en France en 1890. À Paris, chez son frère Théo a découvert les musées et a rencontré les peintres qui ont marqué l'époque : Degas, Monet, Gauguin. Une forte liaison d’amitié se crée entre les artistes. Vincent a été malade toute sa vie. Il n’est pas clair de quelle maladie il souffrait: dépression, hallucination ou schizoprénie? A l’âge de 35 ans, il s’est installé dans le Sud de la France. Les couleurs de cette région l’ont beaucoup inspiré pour réaliser ses œuvres.
Le peintre adorait les tournesols. Quand Paul Gauguin vient chez lui en août 1888, il peint pour lui un tableau avec seulement des fleurs dans un vase. Cette peinture, Les Tournesols [Słoneczniki] de 1888 est conservée à National Gallery de Londres. Le bouquet occupe toute la toile et les fleurs touchent les bords. En 1888, Vincent reçoit son ami Paul Gauguin, chez lui à Arles, où il emménage après deux années passées à Paris. Pour décorer sa chambre, il ne va pas cueillir des fleurs, mais il va les peindre ! Ce sont justement les tournesols.
Là où l’artiste habite, il y a beaucoup de soleil et les couleurs sont vives. Le jaune est la couleur de joie, la joie d'accueillir son ami, et de partager sa passion avec un artiste qu'il admire. D'après certains historiens, le jaune est aussi la marque de sa maladie. Il prenait un médicament qui lui faisait tout voir en jaune, comme s’il portait des lunettes de soleil jaunes. Van Gogh présente différentes étapes de la vie des fleurs évoquant ainsi le temps qui passe. Ces types d’œuvres sont appelées les vanités.
National Gallery de Londres (1888)
Dans la première étape de sa carrière il a beaucoup utilisé les couleurs sombres par exemple : les bruns et les verts foncés. Ses peintures étaient souvent sombres ou tristes. Un de ses tableau les plus célèbres «Les mangeurs de pommes de terre»[Jedzący kartofle 1885] présente une famille des paysans qui mangent des pommes de terre pour le dîner.
Après cette période, van Gogh a commencé à utiliser des couleurs plus vives. Son pinceau est également devenu plus cassé. Il présente les rues et les cafés ainsi que la campagne. Van Gogh s'intéressait aussi à la peinture de portraits humains. Quand il ne trouvait pas de modèles, il se peignait lui-même pour s'entraîner. Pendant cette période, il a peint plus de vingt autoportraits. Il était tellement obsédé par la peinture que souvent il ne mangeait pas. Il était donc en mauvaise santé. L'état mental de Van Gogh a continué à se détériorer.
Le 29 juillet 1890, il est mort à la suite d'une blessure par balle auto-infligée à la poitrine. Une grande partie de ce que nous savons sur van Gogh vient des lettres qu'il a écrites à son frère Théo, mort six mois après et enterré à côté de lui.
Kim był Vincent van Gogh?
Van Gogh to artysta malarz, który urodził się w 1853 roku w Holandii, a zmarł w 1890 roku we Francji. Podczas jednego z pobytów u swojego brata Théo w Paryżu, odkrył świat muzeów i spotkał wielu artystów z epoki, z którymi połączyły go silne więzy przyjaźni.
Choroby nie oszczędzały go przez całe życie. Nie wiadomo jednak, na co dokładnie cierpiał - na depresję, schizofrenię, czy też halucynacje. Mając 35 lat przeprowadził się na Południe Francji. Kolory tego regionu były inspiracją dla wielu jego dzieł, które tam powstały. Uwielbiał szczególnie słoneczniki. Gdy w 1888r. odwiedził go Paul Gaugin, Vincent namalował dla niego obraz przedstawiający kwiaty w wazonie. Bukiet wypełnia całą przestrzeń płótna. Kwiaty dotykają brzegów. Gdy Paul Gaugin przyjeżdża do domu Vincenta w Arles, dokąd przeniósł się po dwóch latach spędzonych w Paryżu, ten - chcąc udekorować troszkę pomieszczenie - nie zrywa kwiatów, za to maluje je na obrazie! Obraz zatytułowany Słoneczniki [1888] jest obecnie przechowywany w National Gallery w Londynie.
W miejscu, w którym artysta mieszka, jest dużo słońca, kolory wprost eksplodują. Żółty to kolor radości, radości z odwiedzin przyjaciela i z możliwości dzielenia pasji z artystą, którego podziwia. Według niektórych badaczy kolor żółty może odnosić się do chorób i zaburzeń, na które cierpiał. Brał lekarstwo, po którym widział wszystko na żółto, jakby nosił żółte okulary słoneczne. Kwiaty w wazonie przedstawił w różnych fazach rozwoju, co miało symbolizować upływ czasu. Dzieła tego typu nawiązują do motywu przemijania – la vanité [łac. Vanitas- marność, próżność – przyp. AKB].
W pierwszym etapie swojej kariery artysta posługiwał się jednak często ciemnymi kolorami, takimi jak brązy czy ciemne zielenie. Jego obrazy były zatem często przygaszone lub wręcz smutne. Pierwszy, najbardziej znany obraz z tego okresu, nosi tytuł „Jedzący kartofle” [Les mangeurs de pommes de terre 1885] i przedstawia wiejską rodzinę spożywającą na kolację ziemniaki.
W późniejszych dziełach malarz zaczął używać żywszych kolorów, a linie pędzla stały się bardziej złamane, wyraziste. Pojawia się motyw ulicznych kawiarni, ale także pejzaże wiejskie. Artysta interesował się również malarstwem portretowym. Gdy w pobliżu nie było modeli, malował samego siebie. W tym okresie stworzył w sumie ponad 20 autoportretów. Był tak pochłonięty malowaniem, że często po prostu nic nie jadł. Podupadł zatem na zdrowiu, jego stan psychiczny również się pogarszał.
W dniu 29 lipca 1890 roku zmarł wskutek rany postrzałowej, którą najprawdopodobniej sam sobie zadał. Ogromna część naszej wiedzy dotyczącej van Gogha pochodzi z listów pisanych do brata Théo, zmarłego pół roku później i pochowanego u boku Vincenta.
Tłumaczenie AKB