Zmiana, strata i nadzieja

W życiu każdego człowieka, prędzej czy później nadejdzie czas, kiedy przeżyje stratę. Czy to przez utratę czegoś dla nas ważnego, jak na przykład telefonu czy portfela, czy też przez śmierć kogoś bliskiego. Wydaje się wówczas, że to koniec świata, że będzie już zawsze beznadziejnie, że nigdy nie odzyskamy radości. Psychologia dostarcza nam jednak nadziei i tłumaczy, jak przebiega proces odzyskiwania wiary w lepszą przyszłość.

Proces przeżywania żałoby jest indywidualnym doświadczeniem, które może przebiegać w różny sposób u różnych osób. Niemniej jednak, istnieją pewne ogólne etapy przejścia przez żałobę, które pomagają zrozumieć ten proces. Zdefiniowała je ElisabethKübler-Ross (ur. 8 lipca 1926 w Zurychu, zm. 24 sierpnia 2004 w Scottsdale) amerykańska lekarka szwajcarskiego pochodzenia. To ona w swojej książce Rozmowy o śmierci i umieraniu (On Death and Dying), przedstawiła psychologiczną teorię reakcji na stratę.

Model E. Kübler-Ross. Rys. Edyta Madej, źródło: https://zmiana.edu.pl/krzywa-zmiany-kubler-ross/

Jak więc wyglądają te etapy?

1. Szok i zaprzeczenie: w momencie otrzymania wiadomości o stracie, o śmierci bliskiej osoby, o chorobie wiele osób doświadcza szoku, dezorientacji, a czasem nawet niewiary. Na tym etapie może być trudno uwierzyć w to, co się stało.

2. Gniew: w miarę jak szok zanika, możemy zacząć odczuwać gniew i frustrację z powodu straty. Mogą pojawić się uczucia złości, rozczarowania, wściekłości i irytacji. Ta faza jest często pełna chaosu i wielu skrajnych emocji.

3. Negocjacje: w tym etapie osoba zaczyna szukać sposobów na przezwyciężenie straty. Może to obejmować negocjowanie z Bogiem lub innymi siłami, poszukiwanie sposobów na zrobienie czegoś dobrego w imieniu osoby, która odeszła lub próby zapomnienia o bólu poprzez zaangażowanie się w intensywną pracę lub naukę.

4. Depresja: w tym etapie osoba zaczyna odczuwać smutek, tęsknotę i poczucie bezradności. Mogą pojawić się uczucia beznadziei, izolacji i braku zainteresowania otoczeniem. To bardzo trudny czas.

5. Akceptacja: w końcowym etapie osoba zaczyna akceptować stratę i przystosowywać się do nowej rzeczywistości. Mogą pojawić się poczucie spokoju, zrozumienia i zainteresowanie planowaniem przyszłości. Pojawia się nadzieja.

Psychoterapeuci podpowiadają wiele sposobów, które mogą pomóc w radzeniu sobie ze stratą. Chciałbym podzielić się moimi osobistymi doświadczeniami.

• Warto dać sobie czas na bycie smutnym, żeby rozpłakać się, przetrawić emocje i przeżyć smutek. Nie trzeba się wstydzić tych uczuć i udawać, że wszystko jest w porządku, gdy tak naprawdę nie jest.

• Warto szukać wsparcia, rozmawiać o swoich emocjach z przyjaciółmi lub rodziną, którzy cię rozumieją i oferują wsparcie. Warto również skorzystać z usług psychologa lub terapeuty, aby uzyskać profesjonalne wsparcie.

• Warto wspominać dobre rzeczy, dobre chwile i wspomnienia, które dzieliło się z osobą, którą się straciło. Trzeba docenić te momenty.

• Warto zadbać o samego siebie, skupić się na swoim zdrowiu i dobrych nawykach, hobby lub zajęciu, które cię interesuje i daje radość.

• Warto patrzeć w przyszłość, z optymizmem i wiarą, że coś dobrego może cię jeszcze spotkać.

Każdy radzi sobie ze stratą inaczej i nie ma jednego sposobu na to, jak sobie z nią poradzić. Ważne jest, aby pozwolić sobie na proces smutku i szukać wsparcia wtedy, gdy jest potrzebne. Ważne, by rozumieć, co się z nami dzieje w tych trudnych chwilach, jakie przynosi żałoba.

Jak widać w naukowo pokazanym modelu, strata, choć jest naturalna w życiu, to może być bardzo trudna do przeżycia. Trzeba jednak pamiętać, że zawsze pojawia się światełko w tunelu i że tak jak po zimie przychodzi wiosna, to i po stanie smutku pojawia się nadzieja.

Bibliografia:

https://en.wikipedia.org/wiki/Elisabeth_K%C3%BCbler-Ross